Bilten Vrhovnog štaba NOV i POJ za decembar četrdeset druge i januar , februar, mart i april četrdeset treće izrađen je na ciklostilu latinicom u selu Đurđevića Tara. U tom petobroju Biltena objavljeno je i rešenje Vrhovnog štaba kojim se Živko Bronzić proglašava za narodnog heroja: - Na osnovu rješenja Vrhovnog štaba daje se naziv narodnog heroja drugu Živku Bronziću, komandantu bataljona Sedme brigade Sedme banijske divizije, koji se od samog početka narodnooslobodilačke borbe istakao kao organizator partizanskih odreda i neustrašiv vojni rukovodilac u mnogobrojnim bojevima. Drug Živko Bronzić poginuo je herojskom smrću kod Bosanskog Petrovca za vrijeme velike zimske ofanzive neprijatelja, februara meseca ove godine.
Živko Bronzić rođen je sedmog aprila 1921. godine u selu Svinici nedaleko od Kostajnice i Sunje. Njegovi roditelji, zemljoradnici, hteli su da im sin bude školovan poljoprivrednik, pa su ga, kad je završio osnovnu školu, uputili u Križevce gde je uspešno završio poljoprivredni kurs.
U članstvo SKOJ-a primljen je 1940. godine.
U "Zborniku narodnih heroja Jugoslavije" o Živku Bronziću je, između ostalog, objavljeno: - Posle okupacije zemlje, prvih dana ustanka, sa omladincima Svinice i okolnih sela, Živko odlazi u partizane i odmah se ističe kao hrabar borac. Zbog toga je već u prvim danima ustanka primio dužnost desetara, a uskoro zatim bio je primljen i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Januara četrdeset druge pao je u ruke ustaških zločinaca. Izdajnici su po svaku cenu nastojali da od njega saznaju nešto više o partizanima. Tukli su ga i mučili na sve načine, ali ništa nisu saznali. Već su bili odlučili da ga streljaju, ali je u međuvremenu pokidao lance i pobegao u svoju partizansku jedinicu. U februaru četrdeset druge postavljen je za političkog komesara jedne čete, a zatim za komandanta čete. Polovinom te godine postavljen je za komandanta jednog bataljona u sastavu Sedme banijske brigade, a zatim za komandanta Udarnog banijskog bataljona.
U oktobru i novembru četrdeset druge vojnopolitička situacija u Jugoslaviji zahtevala je višu i bolju vojnu organizaciju i komandovanje radi daljeg i uspešnijeg vođenja ratnih operacija i potpunog ostvarenja ratnog cilja.
Zato je u novembru četrdeset druge Vrhovni štab Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda Jugoslavije otpočeo da formira divizije i korpuse.
Tako su naredbama Vrhovnog komandanta druga Tita, od prvog novembra četrdeset druge, formirane Prva i Druga proleterska divizija, a naredbama od devetog novembra formirane su još tri udarne divizije – Treća, Četvrta i Peta. Naredbom Vrhovnog komandanta od dvadeset drugog novembra četrdeset druge formirane su na području Glavnog štaba Hrvatske tri divizije Narodnooslobodilačke vojske: Šesta, Sedma i Osma.
Formacija i jačina divizija i korpusa bili su saobraženi taktici partizanskog rata i uslovima jugoslovenskog ratišta, a zavisili su od broja boraca koji su regrutovani na bazi dobrovoljnosti i količini oružja otetog od neprijatelja, pošto i u to vreme nije bilo drugih izvora za snabdevanje oružjem. Divizijom je rukovodio đtab koji su sačinjavali: komandant, politički komesar, načelnik štaba, operativni, obaveštajni i intendantski oficir i referent saniteta. Divizije su u svom sastavu imale tri brigade, prateću četu, četu za vezu i minerski vod. Brojno stanje prvih divizija kretalo se od dve i po do četiri hiljade boraca.
U sastav Sedme (banijske) divizije Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije ušle su Sedma, Osma i Trinaesta narodnooslobodilačka brigada.
Dužnost komandanta Udarnog banijskog bataljona Sedme brigade Sedme (banijske) divizije poverena je Živku Bronziću.
Od kraja decembra četrdeset druge jedinice Sedme (banijske) divizije bile su pod neposrednom komandom Vrhovnog štaba – bile su zaštitnica Glavne operativne grupe – sa zadatkom da aktivnom odbranom zadržavaju okupatorove snage i da omoguće evakuaciju oko tri hiljade ranjenika i bolesnika pravcem Bosanski Petrovac – Neretva. Dve brigade Sedme divizije nalazile su se na položajima jugoistočno od Bihaća, a jedna brigada u Bosanskom Petrovcu.
Prvog februara četrdeset treće jedinice nemačke Sedme SS "Princ Eugen" divizije dobile su zadatak da nastupaju prema Bosanskom Petrovcu i južnim padinama Grmeča.
Prodor jedinica ove nemačke divizije zadržale su jedinice sedme (banijske) divizije.
Od prvog do devetog februara borbe su nastavljene nesmanjenom žestinom, a osobito za Ripački klanac, Podgrmeč i Grmeč. Posle oštrih dvodnevnih borbi protiv Sedme divizije i Bihaćkog bataljona glavnina Sedme SS "Princ Eugen" divizije uspela je da se probije kroz Ripački klanac i da šestog februara zauzme selo Vrtoče ispred Bosanskog Petrovca.
Živko Bronzić poginuo je drugog februara 1943. godine u borbi za Ripači klanac. Za narodnog heroja proglašen je tridesetog aprila iste godine.
Dragan Simić
POLITIKA, šezdesetih godina
Нема коментара:
Постави коментар